शुक्रवार, ८ एप्रिल, २०११

मला सापडलेली कविता . . .





सांगायच असतं काही मला
ऐकणार कोणीही नसतं
जेव्हा कुणी बोलत असतं
समजून घेणार कोणी नसतं
होकार देता देता ऐकणारे सहजपणे
नकार देऊन मोकळे होतात
दिव्याची ज्योत जशी विझावी
तसे हळुच नकळत विझुन जातात
मनाच्या चौकटीत डोकावुन पाहिलं
तर कळलं प्रेमाच्या भाषेबद्दल
प्रेम कुठलही असो,
त्यात असतात बोलणारे,ऐकणारे
आणि समजुन घेणारे सुद्धा!

                        -मयुरा आपटे.